روانشناسی دین در خبرگزاری های خارجی

مطالعه جدیدی در مجله روانشناسی دین و معنویت منتشر شده است است ، نشان داده است که افراد بسیار مذهبی در مقایسه با افراد کم مذهب تر ، احساس می کنند که همدلی بیشتری دارند.
تحقیقات روانشناختی نشان داده است که افراد متدین میزان همدلی عاطفی بالاتری را گزارش می کنند. این یافته های تجربی همچنین با نسخه های اخلاقی ادیان مختلف مطابقت دارد که به طور معمول طرفدار عشق و همکاری است.
با این حال،همچنین شناخته شده است که ادیان می توانند پیامدهای منفی اجتماعی از جمله تعصب یا پرخاشگری داشته باشند. بنابراین سوالی که پیش می آید این است که آیا افراد مذهبی تر واقعاً همدل ترند؟ یا همانطور که برخی مطرح کردند ، صرفاً نوعی خود فریبی یا خودنمایی است؟
در این مطالعه ، 236 بزرگسال نشان دادند که چقدر خود را مذهبی می دانند و اندازه گیری همدلی را به نام شاخص واکنش بین فردی به پایان رساندند. سپس یکی از آشنایان نزدیک هر یک از شرکت کنندگان ، مانند یک شریک ، دوست یا خویشاوند ، دینداری و همدلی آنها را نیز ارزیابی می کند.
چوویکی توضیح داد:از این طریق ما دو منبع اطلاعاتی مستقل در مورد خصوصیات شرکت کنندگان اصلی خود به دست آوردیم.
در راستای تحقیقات قبلی ، افراد مذهبی سطح بالاتری از نگرانی همدلی را در مقایسه با افراد کمتر مذهبی گزارش کردند. اما بیشتر افراد مذهبی نیز توسط نزدیکان خود احساس همدلی بیشتری داشتند ، این نشان می دهد که ارزیابی خودشان صرفاً خودپسندانه نبوده است.
وی افزود: پیام این تحقیق در خانه این است که افراد متدین نه تنها همدلی بالاتر را گزارش می کنند بلکه توسط دوستان و نزدیکانشان همدلی بیشتری تلقی می شوند. این نتیجه به طور خاص مربوط به احساسات دیگر دلسوزانه و همدردی است که در پاسخ به رنج مشاهده شده توسط افراد دیگر احساس می شود.
محققان از نظر جنسیت ، سن و تمایل به مطلوبیت اجتماعی - به معنای تمایل به توصیف خود به گونه ای که دیگران مورد پسند قرار گیرند ، کنترل کردند. اما این مطالعه هنوز محدودیت هایی را شامل می شود.
مهمترین اخطار این است که آشنایان نزدیک شرکت کنندگان اصلی ما نیز ممکن است در قضاوتهایشان به نوعی مغرضانه عمل کنند. به عنوان مثال ، آنها ممکن است یک کلیشه از مذهبی ها داشته باشند که دلالت بر دلسوزی بالاتر داشته باشد ، و بنابراین ممکن است به نظر برسد که آنها دوستان مذهبی خود را همدل تر می دانند.
"به عبارت دیگر ، اگرچه ما دو منبع اطلاعات مستقل داریم که رابطه مثبت بین همدلی و مذهب را تأیید می کند، هر دو ذهنی هستند و احتمالاً مستعد تحریف های خاصی هستند. بنابراین یک جهت مطلوب در آینده می تواند بررسی اقدامات عینی تری از واکنش همدلانه، مانند شاخص های روان-فیزیولوژیک دلسوزی در افراد مذهبی بیشتر (و کمتر) باشد.
چوویکی افزود: جهت جالب توجه دیگر ممکن است آزمایش این باشد که آیا عطوفت دینی فقط به اعضای درون گروه محدود می شود یا اینکه می تواند در سراسر وابستگی های مذهبی عمل کند.